Matt Gordy heeft een lange en kronkelende weg afgelegd om een van de meest gevraagde drummers te worden in Los Angeles, en nu na een 40-jarige carrière, brengt hij zijn tweede cd uit als leider met “Be with me”. Op het album horen we behalve Gordy op drums, Alan Pasqua op piano, Chris Colangelo op contrabas en el. Bas, Ido Meshulam op trombone en ventieltrombone, Jeff Elwood op tenor- en sopraansax, Ron Stout op trompet en flugelhorn en zangeres Sherry Williams. Zijn verblijf in Venezuela was succesvol, hij speelde met het bekende Maracaibo Symphony Orch., hij ontmoette daar zijn toekomstige echtgenote en verbleef 9 jaar in Maracaibo. Maar in de jaren ’80 ging er van alles mis in Venezuela door een corrupte regering en besloot hij terug te keren naar de V.S. Hij keerde terug naar Boston in 1985, hij kreeg er baan bij het Boston Ballet en daarna speelde hij 14 jaar met de Boston Pops en andere klassieke groepen; hij ontwikkelde een stevige reputatie als muzikant die zowat elke stijl kon spelen, hij begeleidde belangrijke sterren als Joni Mitchell, Aretha Franklin e.v.a. Op aandrang van zijn echtgenote die dichter bij haar dochter wilde wonen verhuisde hij naar Los Angeles, dankzij saxofonist Bob Sheppard werd hij een belangrijke steunpilaar in de jazzscene van Zuid Californië.

Na zoveel jaar begeleiden van diverse grote namen in de muziek, vond hij het tijd om een album onder eigen naam uit te brengen. Gordy schreef alle arrangementen en vier composities. Het album begint met het bekende swingnummer “Topsy” geschreven door Eddie Durham en beroemd geworden door de uitvoeringen van Count Basie en Benny Goodman, ook deze uitvoering is een en al swing, vingerknippend goed. Het arrangement van Gordy is geïnspireerd op de uitvoering van Oscar Peterson die verscheen op Oscar Peterson plays Count Basie. “You and the night and the music” van Arthur Schwarz & Howard Dietz stamt uit de Broadway show Revenge with music uit 1934, o.a. vertolkt door Chet Baker, Julie London en Vic Damones, Gordy draagt het nummer op aan de onlangs overleden pianist Mulgrew Miller. Het begint met een solo op de bas waarna de blazers gezamenlijk invallen en de solisten de vrije ruimte krijgen om te soleren, perfect uitgevoerd en knap gearrangeerd. “Camouflage” is een compositie van Gordy, het heeft een soort van lazy funky groove, sorry valt niet beter uit te drukken in het Nederlands, een hoofdrol hier voor pianist Alan Pasqua met heerlijk subtiel spel. “Spring Ahead” (is nog waar ook) ook van Gordy is opgedragen aan de onlangs overleden Chick Corea, het is een contrafact gebaseerd op de Corea’s compositie Spain, een snel en doorwrocht nummer met vooral trompettist Ron Stout in een hoofdrol.

“Chloe” schreef Gordy voor de 10de verjaardag van zijn kleindochter, het is een fraaie ballad met een solo van Jeff Elwood die er zijn mag, een liefdevol nummer en superieur uitgevoerd. “Be with me” schreef Gordy voor Joni Mitchell toen hij met haar werkte in Boston op haar “Both sides now“ tour in 2001, dit was het titelnummer. Ik ben niet zo’n Mitchell fan, maar zangeres Sherry Williams geeft hier een perfecte (betere) versie ten gehore met uiterst subtiel pianospel van Pasqua, heerlijk. “Soul Eyes” een van mijn favoriete nummers van pianist Mal Waldron uit 1957 is het volgende nummer, maar Gordy’s inspiratie hier was de versie die Coltrane opnam in 1962 en dan met name het aandeel hierin van McCoy Tyner, ik moest het nazoeken en ja een mooie versie en Gordy en zijn companen doen daar niet voor onder, het blijft een uiterst sterke compositie, een fraaie solo van Ido Meshulam op zijn trombone mag niet onvermeld blijven. “My shining hour” van Mercer & Arlen stamt uit de film The Sky’s the limit uit 1943 , de versie van het Jazz Tonite Sextet klinkt gelukkig geheel hedendaags , uptempo met vele gedreven solo’s. “Wheatlands” van Oscar Peterson functioneert eigenlijk als een intro voor solo’s van de blazers zoals in de dagen van Jazz at the Philharmonics, heerlijk, die platen draai ik nog steeds. Het album wordt toch wel verrassend afgesloten met een popnummer, maar niet het eerste de beste, nee “Sunny” van Bobby Hebb is een klassieker en deze uitvoering staat als een huis met fraaie solo’s van Ellwood en Pasqua en overtuigende zang van Sherry Williams. Een heerlijk album waar ik al vaak met plezier naar heb geluisterd.

Jan van Leersum.